Lilaraj Khatiwada art
विशाल चौतारी समाचार
काठमाडौं, २०७१, असोज ०८ बुधबार । पत्रकार लीलाराज खतिवडाले बनाएका चित्रहरुमाथी अनामनगरस्थित मण्डला थिएटरमा हिजो मंगलबार अन्तरक्रिया गरियो ।
पत्रकार तथा चित्रकार लीलाराज २५ वर्षअघि चित्रकार बन्ने उद्देश्यले राजधानी छिरेका थिए । तर, संयोगले पत्रकारितामा राम्रो छवि बनाए । पेसामा सन्तुष्टि हुदाहुदै पनि क्यानभासमा रंग पोत्ने रहरचाहि कहिल्यै मरेन । पत्रकार तथा साहित्यकार किशोर नेपाल, चित्रकार किरण मानन्धर, समालोचक सञ्जीव उप्रेती लगायतले लीलाको कला र जीवनीमाथि प्रकाश पारेका थिए ।
मञ्चमा राखिएका केही चित्रहरुको समीक्षा पनि गरिएको थियो । किशोरले लीलाको कलाकारिताको प्रशंसा गर्दै पत्रकारितामा पुन: र्फकन आग्रह पनि गरे । ‘कलाले आफ्ना लागि आध्यात्मिक सन्तुष्टि दिन्छ,” उनले भने, ”पत्रकारिताले समाजमा खुसी दिन्छ ।” सञ्जीवले चाहिँ लीलाको चित्रकारिता र आध्यात्मिक पाटोमाथि विचार राखे । उनले आफ्नो कृति ”घनचक्कर” को पागल पात्रको तुलना गर्दै लीलाको कला र जीवनको वर्णन गरे । लीलाको सिर्जना र आफ्नो ”घनचक्कर” करिब उस्तैउस्तै लाग्ने उनले बताए । ”पहिलो एकल चित्रकलामा लीलाले खाली निराशा र पीडाको भाव पोखेका थिए भने यो पटक चित्रकलामा आत्मीय खुसी खोजेका छन्,” उनले भने, ”ब्राइट रंगको प्रयोगले लीलाको सोचाइ स्तर बौद्धिक बनेको महसुस हुन्छ ।” सञ्जीवले ”आध्यात्मिक यात्रामा केही खोजिहरेको जस्तो पनि चित्रमा आभास हुने” दाबी गरे । मञ्चमा राखिएका केही चित्र औंल्याउँदै चित्रकार किरणले लीलाले सिर्जनामा अझै मिहिनेत गर्नुपर्ने धारणा राखे । उनले केही चित्रमा लेयरहरको प्रयोगले अत्यन्त मनछुने बनेको र केही चाहिँ फिक्का देखिएको टिप्पणी गरे । ”चित्रकला सहजै अपनाउन नसकिने विधा हो,” उनले भने, ”लीलामा मनको भावना पोख्ने क्षमताको विकास भएको छ, जुन अत्यन्त प्रशंसनीय छ ।”
लीलाले चाहिँ चित्रमा मेडिटेसनको आनन्द पाएको बताए । उनले आफ्नो विचलित मस्तिष्कमा चित्रका रंगमार्फत सकारात्मक अनुभूति दिलाउन खोजेको दाबी गरे । स–साना जालो जस्तो आकृति देखिने उनको अधिकांश चित्रमा केही चिजको खोजी गरिरहेको अनुभूति गर्न सकिन्छ । स्रोता : कान्तिपुर दैनिक
प्रतिक्रिया